پلاک - زنده

یه بچه راه میرفت رو لبه های جدول

سرشو تراشیده بود یکی از ته

سر تاشون سر چهار راس معطل

جایی که چراغ قرمز هم میخوره فحش

فقط دلش که میگیره میدوئه

بالای پل همش توو شهری که عشق دروغه

کی میخره گُل ازش ؟

مدرسه ـَش پیاده روئه

معلم یه قلچماق پیر اون هی پاس میکنه

طرف میگیره دوباره بگیر شهر

شهر یه غول زرد

چشاشو باز نگه میداره توو طول شب

انگار توو یه انفرادی حبسه

میفهمه خیلی بیشتر از هم سِناش هیچ دِینی نداره

گردن جامعه ولی انگار باز

تا خِر خِره توو قرضه

یه گوشه ی بانک میکنه پیدا لَم میده

به پله هاش توو چُرت اول

یه صدایی میگه توو مغزش

پولی نیست توو جیب خالی

جایی درس و بزهکاری

گرفته خِفته مامانشو

پاهاش سفته آرامشو

میکنه هِجی در گوشش قیچیش کن

شیشه ماشین میره بالا

آدم بدا غیب شین

اون شده مسئول مربوطه شرایط محدود مالی

دنیا دنیا میره میاد به دور أ خوشحالی

توو رویا بادبادکا سوار بدست بادکنک ها رنگیش

توو خنک های از خویش بریدن مثِ درویش

چون باباش چرخید تسبیحش توو فضا خونه تشویش شد

خدارو شکر از کیش چون آوردن باز همسایه ها جنس واسه فروختن

این پایِ تو بود من از قصد لهش کردم

مسخرس بهشت رفتن

ریا میشه پَر کندن مرغ عشقا ، حل کردن معادله

قند و چای تلخ و سبز و ارتفاع پَست و

سایه های هست و نیست سوره حال مست چون

واقعیت توو ذهن من چیزه دیگه ـَس

من زنده موندم

ببین من خسته شدم

ولی زنده موندم

من کل عمر خوش بودم به این که اگه زنده بمونم

خُب زنده موندم زندون تخممه

کیلیده قفل توو پاچمه

توو دَخمه بوی گَندم ، زاده ی شَره

تا بنی آدم از حسرت این سنگِ سنگین که بزنم به شیشه ـَت

من برجاتونو میریزم خودم نه ، نوه نتیجه ـَم ، اگه زنده بمونم

توو آشغالای شهرتم اگه زنده در برم از شبایی که سرده

از این اجبار مسخره که بکشن به نرده ، جسمو روحمو ببین باهام

چی کار کرده من وقتی اومدم

تو گفتی من چی ام ؟ که نبودم هرچی نبودمو

به زور بهم دادی و در اومد شکل صورتم

پیداس از چین و چشم حسودم

من درست مثِ ماشینتم واسه فروش نبودم